بهترین نژاد مرغ تخم گذار در ایران کدام است؟

نژادهای مرغ تخم گذار

نژادهای متنوعی از مرغ ها در جهان و ایران وجود دارند که می توان روی قابلیت تولید تخم مرغ آنها (با توجه به اینکه برای مصرف شخصی یا فروش در میزان کم یا زیاد باشد) حساب نمود. معمولاً این نژادها در سه گروه اصلی به شرح زیر طبقه بندی می شوند:

• نژادهای بومی یا غیرصنعتی: عمدتاً پوشش بدن رنگی و رنگ تخم رنگی که تولید بالایی ندارند؛ اما در مقابل شرایط محیطی محل پرورش خود مقاومت نسبتاً خوبی دارند.
• نژادهای صنعتی و اصلاح شده: با تولید و راندمان بالا و شرایط پرورش و تغذیه ویژه که معمولاً رنگ پوشش بدن و رنگ تخم سفید دارند.
• نژادهای هایبرید (هیبرید) یا دورگه: همان طور که از نام آنها پیداست از دورگه گیری بین نژادهای مختلف جهت بهبود ویژگی های تولیدی یا مقاومت در برابر شرایط محیطی و سایر ویژگی ها حاصل می شوند و ممکن است به مرور خود به عنوان یک نژاد به رسمیت شناخته شوند.

در ادامه این مطلب تلاش خواهد شد که با توجه به گستردگی مبحث نژادهای مرغ تخم گذار، شرحی از ویژگی های مهم مشهورترین یا رایج ترین نژادهای این سه گروه در ایران ارائه شود تا هر فعال تازه وارد یا کم تجربه در عرصه تولید تخم مرغ بتواند با استفاده از سرنخ های ارائه شده در مطلب و کسب نظر مشاورین متخصص و مجرب که در رشته پرورش و تغذیه طیور یا دامپزشکی طیور تحصیل کرده اند انتخاب مناسب را داشته باشد.

• نژادهای مرغ بومی و غیرصنعتی

  اصولاً ریشه تمام نژادهای مرغ که امروزه در جهان وجود دارند به نژادهای اورینتال (Oriental) یا اصطلاحاً شرقی نسبت داده می شود که از مرغ های وحشی جنگلی در شرق و جنوب شرق آسیا منشأ گرفته و سپس اهلی شده اند. اولین نژادهای اهلی شده که به سرتاسر دنیا گسترش یافتند را عموماً نژادهایی دوکاربردی (تولید گوشت یا لاشه خوراکی و تخم مرغ) با رنگ پوشش و تخم رنگی در برمی گرفتند.

  

  از این نژادها نباید انتظار تولید و راندمان تولید تخم مرغ بالا و نزدیک به نژادهای صنعتی و اصلاح شده داشت، اما می توان آنها را در شرایط بومی یا تولید ارگانیک بهتر نگهداری نمود و در شرایط عادی انتظار تلفات کمتری داشت. البته که باز هم اگر تولید جهت تأمین احتیاجات خانوار یا کمک خرج (درآمد اقتصادی) برای خانواده های روستایی و بومی مدنظر باشد، حداقل هایی را از نظر شرایط پرورش و تغذیه و فضای نگهداری باید رعایت نمود. در ادامه به بررسی برخی از مشهورترین و پرتولیدترین نژادهای بومی از نظر تخم مرغ در ایران پرداخته خواهد شد.

  1. نژاد مرندی (بهترین نژاد از نظر تخم گذاری در نژادهای دارای ریشه ایرانی)

     نژادهای بومی ایرانی در دسته مرغ های آسیایی یا اورینتال (Oriental) قرار می گیرند و از آنها ریشه گرفته اند که برخی از آنها همچنان در کشور در جمعیت های پراکنده قابل یافت هستند. مشهورترین نژادهای مرغ ایرانی شامل نژادهایی مانند لاری (منطقه لار و سایر مناطق ایران)، خزک (منطقه سیستان، عمدتاً زابل و اطراف رودخانه هیرمند و دریاچه هامون)، گردن لُخت (عمدتاً بومی مازندران و گیلان)، زرد کرک (عمدتاً استان های شمال مانند مازندران و گیلان) و نژادهای منطقه ای مانند گلپایگانی، دشتیاری، اصفهانی و... می شوند.

     

     بخش اعظم این نژادها به دلیل نداشتن ضریب تبدیل مناسب (کیلوگرم تخم مرغ تولیدی نسبت به کیلوگرم خوراک مصرفی) و تعداد پایین تخم تولیدی در هر دوره تخم گذاری (تولید سالانه) جزو نژادهای مناسب برای تولید تخم به حساب نمی آیند و یا در بهترین شرایط نژادهای دو کاربردی به حساب می آیند. اما در بین نژادهای بومی ایرانی نژاد مرندی (ریشه آن به شهرستان مرند در استان آذربایجان شرقی برمی گردد) وجود دارد که تولید تخم قابل قبولی در حدود 120 تا 150 تخم در سال دارد (اکثر نژادهای دیگر ایرانی زیر 100 عدد در سال) و در برخی منابع عنوان شده که اگر شرایط پرورش بهینه یا نیمه صنعتی و صنعتی در مورد آن برقرار شود می تواند تا رکورد تولید تا 200 تخم در سال را نیز داشته باشد.

     مطالعه بیشتر: ضریب تبدیل خوراک چیست؟

     البته این نژاد نیز یک نژاد دو‌منظوره است که تولید لاشه قابل قبولی از نظر کمیت و کیفیت در میان نژادهای بومی ایرانی دارد و با اسامی دیگری مانند نژاد سیاه مرندی یا مرند قَرَسی نیز مورد اشاره است که به ویژگی های فیزیکی بارز آن مانند منقار یا پوشش پر سیاه و خاکستری با انعکاس یا درخشش سبزرنگ برمی گردد. حفظ این نژاد به عنوان یک نژاد خالص بومی ایرانی از نظر ارزش ژنتیکی و استفاده از آن برای بهبود ژنتیکی و تولید سویه های تخم گذار صنعتی ملی می تواند بسیار مفید و قابل توجه واقع شود.

  2. نژاد نیوهمشایر (New Hampshire Red)

     

     به جز نژاد مرندی و چند نژاد دیگر که شرح داده شد، بخش بزرگی از نژادهای مرغ بومی یا رنگی که در ایران برای تولید تخم یا تولید دومنظوره در شرایط بومی استفاده می شوند را نژادهای رنگی وارداتی شامل می شوند که در گله های بومی ایران جاافتاده اند. از مشهورترین آنها می توان به نژاد نیوهمشایر، پیلموت راک یا رُد آیلند (رُد آیلند رِد یا نژاد سرخ رنگ منطقه رد آیلند آمریکا) و ساسکس و... اشاره نمود که در اینجا نژاد نیوهمشایر محل بحث و بررسی است.

     نژاد نیوهمشایر یا مرغ سرخ رنگ نیوهمشایر (New Hampshire Red) در اوایل قرن بیستم در ایالت نیوهمشایر در ایالات متحده آمریکا توسعه یافت و یکی از شاخص ترین نژادهای رنگی با تخم مرغ قهوه ای رنگ در دنیا است. البته این نژاد نیز یک نژاد دوکاربردی به حساب می آید که گرچه امروز سهم خاصی در صنعت مرغ گوشتی ندارد، اما جزو نژادهای اولیه در صنعت مرغ گوشتی ایالات متحده آمریکا بوده است. این نژاد جثه ای تقریباً هم اندازه نژاد رد آیلند دارد؛ اما کمی فرم بدنی آن اصطلاحاً مثلثی تر است. به هر حال به جثه ای عمیق و پهن و اصطلاحاً توپُر شهره است.

     پوشش پر مرغ های این نژاد معمولاً دارای رنگ قرمز (قهوه ای مایل به قرمز و قرمز) روشن تر نسبت به نژاد رد آیلند است و به رنگ اصطلاحاً شاه بلوطی و یا قرمز – قهوه ای با اصطلاحاً هایلایت های زرد کم رنگ نیز دیده می شود. پرهای گردن و نوک دم ها نیز می تواند به رنگ سیاه باشد. علاوه بر ریش و تاج کاملاً قرمزرنگ، منقار نیز رنگ اصطلاحاً شاخی یا استخوانی مایل به قرمز دارد. مرغ های تخم گذار برتر این نژاد می توانند 200 تخم قهوه ای رنگ نسبتاً درشت در طول سال تولید کنند. آنها عموماً خلق و خوی مطیع، رام و آرامی دارند و تنها در رقابت بر سر غذا در شرایطی که تعداد دانخوری ها و محل آن با تعداد و تراکم و نحوه گسترش گله در محیط متناسب نباشد می توانند به طور قابل توجهی نسبت به سایر مرغ ها تهاجمی برخورد کنند.

     مطالعه بیشتر: کدام سایز تخم مرغ بهتر است؟ درشت یا متوسط یا ریز

  3. نژاد رد آیلند (Rhode Island Red)

     

     این نژاد از منطقه رُد آیلند یا جزیره رُد در ایالت ماساچوست آمریکا ریشه گرفته است که قدمت آن تقریباً به اواسط قرن نوزدهم (حدود دهه 1840) بازمی گردد. در برخی منابع آمده که این نژاد از تلاقی دو نژاد مالایی (Malay) به عنوان یکی از نژادهای پایه ای آسیایی مرغ های اهلی و لگهورن قهوه ای حاصل شده است. یکی از ویژگی های بارز آنها به مقاومت بالای آنها در مقایسه با سایر نژادها در برابر آب و هوای خشن و شرایط پرورش نه چندان ایده آل برمی گردد.

     همان طور که از نام این نژاد (نژاد سرخ رُد آیلند/ Rhode Island Red) مشخص است، رنگ پوشش بدن غالب در این نژاد به قرمز سیر یا تیره متمایل است که غلظت رنگ سایر نژادهای مشابه مانند نیوهمشایر از آن کمتر است. مرغ های این نژاد پرانرژی و پرفعالیت هستند که معمولاً پر سروصدا نیز هستند. برخی منابع این نژاد را از میان سایر نژادهای رنگی دومنظوره دارای بهترین عملکرد تولید تخم دانسته اند. مرغ های این نژاد حتی می توانند در شرایط پرورش و تغذیه ایده آل تولیدی تقریباً مشابه با نژادهای صنعتی داشته باشند (حدود 300 تخم نسبتاً درشت به رنگ قهوه ای روشن در سال، شروع از سن 18 تا 20 هفتگی).

  4. نژاد پیلموت راک

     

     این نژاد جزو قدیمی ترین نژادهای دارای منشأ آمریکایی (ایالت ماساچوست آمریکا) در جهان است که در جنگ جهانی دوم نقش مهمی در کنار چند نژاد دیگر در تأمین گوشت سفید و تخم مرغ در این کشور ایفا کرد (یک نژاد دو‌منظوره مناسب). به طور کلی پیلموت راک به عنوان نژادی با بدن مثلثی شکل، جثه بزرگ و اصطلاحاً توپُر و دارای سینه و پشت پهن شناخته شده که الگوی پوشش بدن و پرهای آن حالت راه راه سیاه و سفید یا سیاه و خاکستری روشن دارد. البته 7 نوع مختلف از این نژاد به عنوان زیرمجموعه های آن به رسمیت شناخته شده که شامل سیاه و سفید، بوف یا جغدی، کبک مانند، کلمبیایی، آبی، نقره ای و سفید می شود که البته بقیه موارد نسبت به نوع راه راه سیاه و سفید بسیار کمیاب تر هستند.

     مرغ های نژاد پیلموت راک به طور متوسط 4 تخم قهوه ای رنگ درشت در هفته می گذارند که مجموع آن در سال حدود 200 عدد می شود. بعد از 3 سال از شروع تخم گذاری، افت میزان تولید کاهش محسوسی نشان می دهد، اما بنا بر نظر برخی منابع آنها حتی تا 10 سالگی نیز توان زیست و تخم گذاری دارند. این نژاد از نظر رفتارشناسی نیز دارای خلق و خوی ملایم، مطیع و رام در بین نژادهای مرغ قابل پرورش است.

  5. نژاد ساسکس

     

     این نژاد از منطقه ای به همین نام در جنوب شرقی انگلستان ریشه گرفته و به عنوان یکی از قدیمی ترین نژادهای طیور اهلی در جهان نیز شناخته می شود. گرچه حتی سابقه پرورش آن به دوران روم باستان هم نسبت داده شده، اما اصلاح نژاد و رفتن آن به سمت ویژگی های امروزی از زمان ملکه ویکتوریا در انگلستان آغاز شد که با نژادهایی مانند دورکینگ و براهما نیز تلاقی داده شد و به ظاهر قوی و متناسب امروز خود نزدیک شد.

     حُسن شهرت این نژاد به خاطر قابلیت تولید تخم مرغ و گوشت مناسب (یک نژاد دومنظوره مناسب)، خلق و خوی رام و اهلی در مزرعه و پرورش بومی یا خانگی آن و سایر ویژگی های مثبت آن باعث شده که نشان خوشنامی باشد. این نژاد در رنگ بندی های مختلف به عنوان نژاد ساسکس اصیل مورد پذیرش است که از قرمز روشن خال دار تا قهوه ای و سفید خال دار را شامل می شود. مرغ ها و خروس های این نژاد دارای پشت پهن و بلند هستند که دم در زاویه 45 درجه نسبت به بدن قرار دارد و بدن نسبتاً مستطیلی شکل دارند.

     قابلیت تخم گذاری گرچه بین زیرمجموعه های مختلف این نژاد تفاوت هایی دارد، اما مرغ های این نژاد به طور کلی توان تولید 4 تا 5 تخم قهوه ای رنگ و بزرگ را دارند. این نژاد به دلیل سهولت نگهداری بعد از طی کردن دوران بحرانی اول زندگی برای همه نژادها (چهار روز تا یک هفته یا ده روز اول زندگی) به عنوان یک نژاد مناسب برای افراد تازه کار و نسبتاً مبتدی شناخته شده اند که دارای خلق و خوی مطیع، بردبار و رام نیز هستند.

  6. نژاد لگهورن قهوه ای

     

     این نژاد در اصل از منطقه توسکانی در ایتالیا ریشه گرفته و نام لگهورن همان نام قدیمی یا نام انگلیسی بندر لیوُرنو در نزدیکی فلورانس ایتالیا است. لگهورن های قهوه ای و سفید وقتی به شهرت رسیدند و در دنیا پخش شدند که در دهه 1850 میلادی به ایالات متحده آمریکا برده شدند. امروزه چند لاین اصلی از نژاد لگهورن رایج هستند که ویژگی ظاهری عمده نوع قهوه ای آن به بدن باریک اما دارای جثه نسبت بزرگ و رنگ زرد پاها و نوک آنها برمی گردد که با پرهای رنگارنگ و عمدتاً به رنگ های قهوه ای تیره یا روشن و قهوه ای مایل به قرمز با رنگ دم قهوه ای تیره یا مشکی براق تکمیل می شود.

     وزن بالغ نرها حدود کمی بیش از 3 کیلوگرم برآورد شده و وزن اکثر ماده ها حدود دو تا دو و نیم کیلوگرم تخمین زده شده است. با وجود این کمتر این نژاد را به عنوان یک نژاد دارای کاربرد مرغ گوشتی می شناسند. در عوض نژاد لگهورن را در طول تاریخ به عنوان یکی از بهترین نژادهای تخمگذار در جهان شناخته اند که می تواند سالانه بیش از 300 تخم سفید رنگ و معمولاً درشت بگذارد و عملکرد تولید تخم لگهورن سفید نسبت به لگهورن قهوه ای بهتر برآورد شده است. پرهای آنها به سرعت رشد کرده و بالغ می شوند و معمولاً تخم گذاری از سن 18 تا 20 هفتگی آغاز می شود.

     علاوه بر نژادهایی که در بالا توضیح داده شدند، طیف بسیار متنوعی از نژادهای مرغ در پرورش بومی و غیرصنعتی یا نیمه صنعتی قابل مشاهده هستند که نژادهای رنگارنگ و متنوعی مانند آنکونا، دومینیک، ویاندوت، بارنِوِلدر و... را شامل می شود. این نژادها می توانند در برخی موارد دارای احتیاجات و نیازهای پرورشی مشابه یا یکسانی باشند و در مواردی نیز باید دقت شود که اختصاصات هر کدام از نژادها به درستی رعایت و تأمین شود تا جلوی افت عملکرد یا حتی خسارات قابل توجه گرفته شود. توصیه می شود که اگر دیدگاه کلکسیونی و تفریحی نسبت به این فعالیت وجود ندارد و دید اقتصادی و تأمین خوراک جدی وجود دارد، از نژادهایی استفاده شود خدمات مشاوره یا آموزشی لازمه برای آنها در دسترس تر است.

• نژادها یا سویه های اصلاح شده و صنعتی

  امروزه با تخصصی شدن روزافزون صنعت طیور، نژادهای طیور پرورشی به سمتی رفته اند که به نژادهای تخصصی گوشتی یا تخم گذار صنعتی تبدیل شوند. نژادهای مدرن و صنعتی مرغ تخم گذار اکنون به شرایطی رسیده اند که حداکثر در سن 18 تا 20 هفتگی تخم گذاری را آغاز کنند. همچنین، عملکرد نژادهای تخصصی و صنعتی تخم گذار با به گزینی و دورگه گیری در طی دهه های متمادی به سمتی رفته است که در اکثر آنها به راحتی هر مرغ به طور متوسط بیش از 300 تخم در سال می گذارد.

  در ادامه مطلب به اختصار مشهورترین نژادهای مرغ تخم گذار صنعتی در جهان شرح داده خواهند شد که جزئیات و اطلاعات تکمیلی برای تهیه و پرورش اصولی آنها از متخصصین تغذیه و پرورش گله های تخم گذار باید اخذ شوند. فعالیت تولید مرغ تخم گذار صنعتی یکی از علمی ترین و صنعتی ترین شاخه های صنعت دام و طیور است که فعالیت در این شاخه نیازمند دانش فنی و تأمین امکانات سخت افزاری بسیار تخصصی و مدرن است.

  1. نژاد های - لاین (Hy-Line)

     شاید بتوان گفت که مشهورترین نژاد مرغ تخم گذار صنعتی سفیدرنگ (به ویژه در ایران) نژاد هایلاین است که از نژاد مشهور لگهورن منشعب شده و دو سویه اصلی W-36 و W-80 از آن در مزارع صنعتی مرغ تخم گذار ایران رایج و پر استفاده هستند. این دو سویه تفاوت هایی از نظر راندمان تولید و ضریب تبدیل خوراک دارند. صاحب برند و سویه های تجاری تخم گذار های - لاین شرکتی است که در سال 1936 میلادی پایه گذاری شده و در طی حدود 8 دهه فعالیت خود سویه های مختلف نژاد تخصصی تخم گذار های – لاین (Hy-Line) را ایجاد و توسعه داده است.

     

     این نژاد در بین نژادهای صنعتی و مدرن مرغ تخم گذار در کنار تولید و راندمان بالایی که دارد به دلیل مقاومت مناسبی که در بین سایر نژادها و سویه های صنعتی مرغ تخم گذار نسبت به تنش های دمایی دارد در استان های گرمسیر کشور محبوبیت خاص خود را دارد. همچنین این نژاد یکدست سپید رنگ و تولیدکننده تخم مرغ های سفید از نظر مقاومت به امراض طیور (در گروه نژادهای تخم گذار صنعتی) نیز در بین پرورش دهندگان خوشنامی و سابقه خوبی دارد.

  2. نژاد ال اس ال (Lohmann LSL)

     

     شرکت بسیار مشهور و باسابقه لوهمن که از کشور آلمان ریشه گرفته است و در زمینه های بسیار متنوع و از جمله اصلاح نژاد و تولید لاین های طیور صنعتی فعال است صاحب نژاد ال اس ال (Lohmann LSL) نیز می باشد. این نژاد یکی از برترین نژادهای مرغ تخم گذار صنعتی و دارای راندمان تولید بالا در جهان بوده و قابل ذکر است که سویه ها یا لاین های کلاسیک، لایت (Lite)، اولترا لایت، اکسترا، قهوه ای کلاسیک و قهوه ای اکسترا و... را دارد.

     پولت های ال اس ای در سن حدود 19 هفتگی تخم گذاری را آغاز نموده و در سن 90 روزگی که وزنی بین 850 تا 950 گرم دارند بهترین شرایط را برای انتقال به داخل قفس تخم گذار دارند. این نژاد در بین فعالین عرصه مرغ تخم گذار به صفات مثبتی مانند راندمان تولید بالا، راندمان و ضریب تبدیل دان بالا و مقاومت مناسب در برابر عوامل چالش زا در مقایسه با سایر نژادهای تخم گذار مشهور است که باعث استقبال بالایی از این نژاد در صنعت مرغ تخم گذار ایران شده است.

  3. نژاد شیور (Shaver)

     

     اکنون مجموعه هندریکس ژنتیک (Hendrix Genetics) شرکت مالک اصلی نژاد شیور و زیرمجموعه های آن است که نام خود را از دکتر دونالد مک کوئین شیور (Dr. Donald McQueen Shaver) به عنوان پایه گذار این نژاد گرفته است. این نژاد حدود 7 دهه پیش در کانادا پایه گذاری شد و سه سویه اصلی شیور سفید، شیور قهوه ای و شیور سیاه را شامل می شود. شیور سفید یا شیور وایت که یکی از گزینه های بسیار مطرح برای تولید تخم مرغ صنعتی و درون قفس در ایران است به دلیل راندمان بالا و ضریب تبدیل مناسب (مصرف خوراک پایین تر در مقابل تولید هر کیلو تخم مرغ) شناخته شده است.

     ماندگاری بالای مرغ های این سویه (شیور وایت) در دوره تولید تخم و تولید تخم بالای آن باعث شده که حتی تولید سالانه 500 تخم مرغ نیز در بین گله های آن قابل مشاهده باشد. به خصوص در دوره های تخم گذاری طولانی مدت تر این نژاد یکی از بهترین گزینه ها است که در محیط ها و سیستم های سالن پرورش تخم گذار مختلف نیز عملکرد مناسب را حفظ می کند. اطلاعات و کاتالوگ راهنمای پرورش و تولید از وب سایت این مجموعه قابل دریافت و استفاده توسط متخصصین است.

  4. نژاد بُوَنز (Bovans)

     

     این نژاد شاخص مرغ تخم گذار صنعتی نیز مانند تعداد کثیری از نژادهای تخم گذار دیگر مثل شیور، باب کاک، دِکَلب و... تحت مالکیت شرکت هندریکس ژنتیک (Hendrix Genetic ) است. هندریکس ژنتیک که در اوایل دهه 1920 میلادی کار خود را در یک فارم کوچک در کشور هلند آغاز نمود، اکنون نژادهای مطرح و برتر تخم گذار صنعتی مانند شیور و بونز را تحت مالکیت دارد که نژاد بونز نیز مانند نژاد شیور دارای سه زیرمجموعه بونز قهوه ای، سفید و سیاه است.

     در ایران بونز سفید یا بونز وایت رایج است که به ویژگی هایی مانند زنده مانی و ماندگاری بسیار خوب در دوره تخم گذاری، راندمان خوراک بالا و کیفیت پوسته قوی مشهور است. ویژگی های برتر تولیدی این نژاد باعث شده که صاحبان فارم ها و سالن های مرغداری تخم گذار بتوانند بهترین عملکرد را در محیط های مختلف از آن بگیرند و حتی در تعدادی از فارم ها در کشورهای مختلف تولید قابل تحسین حدود 500 تخم در سال حاصل شود.

  5. نژاد نیک چیک و سوپر نیک (Nick chick & Super Nick)

     این دو نژاد بسیار مشهور تخم گذار صنعتی تحت مالکیت کمپانی H&N قرار دارند که از ایالات متحده آمریکا فعالیت آن شروع شد (پایه گذار دکتر آرتور هِیسدروف)، اما اکنون پس از انتقال به آلمان به یک کمپانی(H&N مخفف هیسدورف و نلسون) بین المللی با شعب متعدد در کشورهای مختلف از جمله ایالات متحده آمریکا تبدیل شده است. کمپانی H&N (اِچ اَند اِن) که 7 دهه در اصلاح نژاد و تولید نژادهای تجاری مرغ تخم گذار قدمت دارد اکنون 5 نژاد تجاری شاخص مرغ تخم گذار دارد که دو نژاد تخم گذار سفیدرنگ و تولیدکننده تخم های سفیدرنگ با نام های نیک چیک و سوپر نیک در ایران به خوبی شناخته و مورد استفاده هستند.

     نژاد نیک چیک که در ایران رایج تر است یک مزیت عمده اش این است که در عین اینکه یکی از پرتولیدترین نژادهای مرغ تخم گذار است مصرف دان کم در مقایسه با سایر نژادهای تخم گذار برای تولید تخم مرغ روزانه (100 گرم مصرف دان آماده) دارد. طبق اعلام خود شرکت صاحب این دو نژاد، مرغ های این نژادها می توانند در یک دوره تولید 80 هفته ای (شروع از 19 هفتگی) بیش از 370 تخم تولید کنند که اگر تا 100 هفته تولید را ادامه دهند تا بیش از 460 تخم (466 تخم در سوپر نیک و 473 تخم در نیک چیک) تولید کنند.

     مطالعه بیشتر: بهترین جیره برای تغذیه مرغ (از جوجه یکروزه تا سن تولید یا کشتار

  6. نژادهای هیبرید و دورگه

     

     دورگه های تخم گذار در طول تاریخ صنعت طیور خود پایه ایجاد بسیاری از نژادهای نوین پر تولید تخم گذار بوده اند اما انتخاب نژادهای والد و دورگه گیری از آنها نیاز به تخصص، مهارت و تجربه ویژه و برتر دارد که در اختیار همه فعالین صنعت طیور نیست. در واقع دورگه گیری برای تولید یک نژاد یا سویه جدید با ویژگی های برتر نیازمند سرمایه گذاری، صرف زمان و برخورداری از تخصص بالایی در علم ژنتیک و اصلاح نژاد دام و طیور است. امروزه گله های دورگه تخم گذار حاصل از تلاقی والدینی از دو نژاد مختلف و برتر تخم گذار مشاهده می شوند که انتخاب آنها جهت بهبود صفات مهم تولیدی مانند بهبود رکورد تولید تخم یا کیفیت پوسته و... انجام می شود.

     مثال بارز دورگه های تخم گذار تجاری مواردی مانند Babcock brown 380 را شامل می شوند و دورگه های ایجاد شده برای تولید تخم در فضای باز یا بستر (سیستم بدون قفس) شامل مواردی مانند بلک راک (Black Rock/دورگه رد آیلند و پیلموت راک) یا بونز نرا (Bovans Nera) و... می شود. در واقع امروزه دورگه ها علاوه بر بهبود مؤلفه های تولیدی برای شرایط خاص مانند حفظ تولید بالای تخم همراه با مقاومت مناسب در برابر شرایط محیط باز ایجاد و توسعه داده می شوند.

سخن پایانی

انتخاب نژاد یا سویه مرغ مناسب برای تولید تخم مرغ را باید هر مرغدار با توجه به شرایط و امکانات خود انجام دهد تا بهترین نتیجه ممکن از این نظر حاصل شود. اگر تولید در مقادیر بالا و با راندمان بالا مدنظر است و امکان سرمایه گذاری گسترده در ساختمان، تأسیسات و تجهیزات و همچنین تغذیه وجود دارد، سویه های تجاری یا صنعتی توصیه می شوند که به طور تخصصی تر با کمک گرفتن از مشاورین متخصص می توان نژاد یا سویه مناسب را از میان آنها انتخاب نمود. اگر هم صرفاً تولید با سرمایه گذاری اندک و امکانات موجود در یک فضای روستایی یا بومی برای کمک به درآمد یا تأمین خوراک مصرفی مدنظر باشد، انتخاب از میان نژادهای بومی یا دورگه برای استفاده دو‌منظوره (تولید تخم مرغ و گوشت) قابل توصیه است.

اپلیکیشن و وب سایت مرغابی کمک می کند که خدمات، تجهیزات مرغداری، جوجه یکروزه و پولت از نژادهای مختلف و خدمات مشاوره ای، آموزشی، فنی و پشتیبانی لازم به صورت یکجا مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته و بهترین انتخاب ممکن حاصل شود. این موضوع از آن جهت بسیار مهم است که اگر در انتخاب نژاد مرغ تخم گذار با توجه به اهداف و امکانات فرد شروع کننده کسب و کار مرغداری و مواد اولیه یا تجهیزات مورد نیاز با توجه به نژاد انتخاب شده خطا صورت گیرد، می تواند منجر به خسارات اقتصادی جدی و هزینه های مازاد برای اصلاح خطای صورت گرفته شود.